Kendi özenimiz yetmezmiş gibi ilgilerinden neden vazgeçmenin eşiğine geldiklerini açıklayan bu kullanıcılara üzüldük.
Buyrun… ?
Kaynak:https://www.reddit.com/r/AskMen/comme…
1. “Evliyken bunu fark ettiğim bir nokta yoktu. Ağır, eziyetli bir süreçti…”
Onun için güzel bir şey yapmaya çalışırdım ya da onun için iyi olacağını bildiğim bir şey. Ama her detayı inceler ve mutlaka bir kusur bulurdu. Sonunda güzel olmaya çalışmaktan da vazgeçtim. Evliliği sürdürmek için elimden geleni yaptım: Yemek yaptım, çamaşır yıkadım, bulaşık yıkadım, çocuklara baktım vs. Ama bütün bunları yapma şeklimi de eleştirdi. Bu noktadan sonra vazgeçmekten başka ne yapabilirdim?
2. “Hiçbir zaman tamamen pes edemedim ama son birkaç aydır zihinsel olarak batıyorum…”
Mezun olmaya çalışırken depresyondaydım ve günde saatlerce bir işte çalışıyordum. Neyse ki durumumu anladı ve eminim onun için de zor olmuştur. Ancak beni her zaman destekledi.
3. “Ne yaptıysam ona göre yanlıştı ve onun yanındayken sessizce yürümekten bıktım…”
Ne kadar zehirli olduğuna hala inanamıyorum.
4. “Beni haftada sadece bir kez görmek istedi. Ben de ona ocağı açmayı ve çaydanlığı kullanmayı öğrettim…”
Beni asla evine davet etmezdi ve ben onun zımni bir bağlantısı olduğundan şüphelenmeye başlamıştım. Bir gün evine gittim ve gerçek gerçeği öğrendim: Resmen büyük bir çöplüktü. Sonrasında karar vermem zor olmadı.
5. “Herhangi bir durumda hatalı olmak, sonunda yorucudur.”
6. “Pek çok nedenden dolayı denemeyi bıraktım. Ama en önemlisi 7/24 savaşmaya başlamamızdı…”
İkimiz de mutsuz ve kızgındık. Bağın nasıl olacağı konusunda farklı fikirlerimiz vardı, ortak bir paydada buluşamadık. Sonunda bana ve kararlarıma saygı duymadı.
7. “Çok basit, karşılıklı değildi.”
8. “Çünkü artık çabamın önemi yoktu. Ne yaparsam yapayım sorun hep bendeydi…”
Ben de denemeyi bıraktım.
9. “Gerçekten çok uğraştım, uğraştım. Yine de yetmedi. Tüm masrafları karşılıyordum…”
Sırf o daha fazla harcayabilsin diye para biriktiriyordum. Yine de onun için yeterli değildi. Çalışmıyordu, çocuğumuz yoktu. Barınma işini benim yapmamı istedi ve üstelik kendini ‘kapana kısılmış’ hissetti. Sonunda bitti.
10. “Söylemeye utansam da onun beklentilerini karşılayamadım. İstediği kişi ben değildim ve denesem de olamadım.”
11. “Zayıf noktalarımı bana karşı silah olarak kullandı ve hatta depresyonumla alay etti…”
Olgun olmaya çalıştım ve sınırlarımı çizmeye çalıştım. Ama bunun yerine bana ‘mizahımı geliştirmemi’ söyledi.
12. “Deneyen tek kişi olmaktan yoruldum ve yoruldum.”
13. “Üniversitedeydik ve yazın memleketine döndüğünde beni hiç aramadı veya sormadı. İlk mesaj atan hep bendim…”
Gündüz bile merak etmedi ve yazmadı. Oradaki hayatı ve arkadaşlarıyla o kadar meşguldü ki, yazana kadar bunu hiç düşünmemiştim.
14. “İlişki bana maddi manevi fayda sağlamadı. Bana bir asalak gibi yapıştı.”
15. “Her şeyde ilk adımı atmak zorundaydım: Dövüşten sonra ilk özür dileyen bendim…”
Her şeyi önce ben düşünmeliydim. Yoruldum.
